سهو و فراموشی پیامبر

خداوند متعال در آیه 59 سوره ی مبارکه نساء می نویسند:

یَا أَیُّهَا الَّذِینَ آمَنُوا أَطِیعُوا اللَّهَ وَأَطِیعُوا الرَّسُولَ وَأُولِی الْأَمْرِ مِنکُمْ ۖ فَإِن تَنَازَعْتُمْ فِی شَیْءٍ فَرُدُّوهُ إِلَى اللَّهِ وَالرَّسُولِ إِن کُنتُمْ تُؤْمِنُونَ بِاللَّهِ وَالْیَوْمِ الْآخِرِ ۚ ذَٰلِکَ خَیْرٌ وَأَحْسَنُ تَأْوِیلًا

ترجمه: ای کسانی که ایمان آورده‌اید! اطاعت کنید خدا را! و اطاعت کنید پیامبر خدا و اولو الأمر [= اوصیای پیامبر] را! و هرگاه در چیزی نزاع داشتید، آن را به خدا و پیامبر بازگردانید (و از آنها داوری بطلبید) اگر به خدا و روز رستاخیز ایمان دارید! این (کار) برای شما بهتر، و عاقبت و پایانش نیکوتر است.

در این آیه چند نکته وجود دارد که عبارتند از:

1. خداوند همانطور که در مورد اطاعت از خودشان مطلق بیان کرده اند، همان قول مطلق اطاعت را در رابطه با پیامبر و اولی الامر علیهم السلام بیان کرده اند

2. همانطور که خداوند عصمت و پاک از هرگونه خطا و نسیان است، قطعا جانشینان ایشان نیز پاک از هر پلیدی و نسیان هستند

3.  همانگونه که خداوند به انسان محبت دارد و میل به هدایت بشر دارد، همانگونه جانشینان ایشان نیز میل به هدایت انسان ها دارند

4. اگر ما از اطاعت خداوند سرپیچی بکنیم به گمراهی رفته ایم و این گمراهی در عدم تبعیت از رسول و اولی الامر نیز وجود دارد

این ها برخی از مواردی بود که از نگاه کوتاه به آن فهمیده می شود که اگر کسی به این موارد شک بکند یا یقیناً از اطاعت از این سه دسته دست بکشد، قطعا در گمراهی بوده و در آخرت نیز قطعا از خالدین فی النار خواهد بود.

قران که قول خداوند تبارک و تعالی است، حجت بر تمام افرادی است که خود را منتسب به اسلام می دانند و کسی نمیتواند منکر آن بشود اما متاسفانه در کتب اهل سنت و وهابیت مواردی یاد می شود که نه تنها در مقابل و مخالفت قول خداوند است، بلکه شأن فرستاده و جانشین خداوند را نیز پایین می آورد که این ها قطعا از اقوال بیهوده و باطل است و هر کسی که به آن ها اعتقاد داشته باشد، باید در اسلام و ایمان خود به رسول الله نیز شک  بکند، زیرا هیچ یک از مسلمانان به شخصی غیر پیامبر چنین نسبت هایی نمی دهند چه برسد به اینکه به اعلم و افضل تمامی مخلوقات  چنین تهمت های ناروا نسبت بدهد

محمد البخاری صاحب کتاب صحیح بخاری که تمامی اهل سنت اتفاق و اجماع بر صحت تمامی روایات آن دارند، می نویسد " پیامبر در حال نماز ظهر متوجه نشد که چند رکعت نماز خوانده" :

714 ـ حَدَّثَنَا عَبْدُ اللَّهِ بْنُ مَسْلَمَةَ، عَنْ مَالِکِ بْنِ أَنَس، عَنْ أَیُّوبَ بْنِ أَبِی تَمِیمَةَ السَّخْتِیَانِیِّ، عَنْ مُحَمَّدِ بْنِ سِیرِینَ، عَنْ أَبِی هُرَیْرَةَ، أَنَّ رَسُولَ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم انْصَرَفَ مِنَ اثْنَتَیْنِ، فَقَالَ لَهُ ذُو الْیَدَیْنِ أَقَصُرَتِ الصَّلاَةُ أَمْ نَسِیتَ یَا رَسُولَ اللَّهِ فَقَالَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم " أَصَدَقَ ذُو الْیَدَیْنِ ". فَقَالَ النَّاسُ نَعَمْ. فَقَامَ رَسُولُ اللَّهِ صلى الله علیه وسلم فَصَلَّى اثْنَتَیْنِ أُخْرَیَیْنِ ثُمَّ سَلَّمَ، ثُمَّ کَبَّرَ فَسَجَدَ مِثْلَ سُجُودِهِ أَوْ أَطْوَلَ

ترجمه: رسول خدا صلی الله علیه وسلم در رکعت دوم، نماز را تمام کرد؛ پس ذوالیدین به او گفت: آیا نماز را شکسته خواندید ویا اینکه فراموش کردید ای رسول خدا ؟ پس رسول خدا فرمودند: آیا ذوالیدین راست می گوید؟ مردم گفتند : آری! پس رسول خدا ایستاده و دو رکعت دیگر خواندند و سپس سلام گفته و تکبیر گفتند و سپس دو سجده مانند سجده نماز یا طولانی تر انجام دادند.

صحیح البخاری ج1 ص 175

یا اینکه در جای دیگر نسبت هایی به پیامبر اسلام داده اند که هر غیر مسلمانی اگر آن ها را بخواند، نعوذ بالله پی به شهوترانی پیامبر می کند، چرا که نوشته است " در یک ساعت با 11 نفر از زنانش نزدیکی می‌کرد " :

268 ـ حَدَّثَنَا مُحَمَّدُ بْنُ بَشَّار، قَالَ حَدَّثَنَا مُعَاذُ بْنُ هِشَام، قَالَ حَدَّثَنِی أَبِی، عَنْ قَتَادَةَ، قَالَ حَدَّثَنَا أَنَسُ بْنُ مَالِک، قَالَ کَانَ النَّبِیُّ صلى الله علیه وسلم یَدُورُ عَلَى نِسَائِهِ فِی السَّاعَةِ الْوَاحِدَةِ مِنَ اللَّیْلِ وَالنَّهَارِ، وَهُنَّ إِحْدَى عَشْرَةَ. قَالَ قُلْتُ لأَنَس أَوَکَانَ یُطِیقُهُ قَالَ کُنَّا نَتَحَدَّثُ أَنَّهُ أُعْطِیَ قُوَّةَ ثَلاَثِینَ. وَقَالَ سَعِیدٌ عَنْ قَتَادَةَ إِنَّ أَنَسًا حَدَّثَهُمْ تِسْعُ نِسْوَة

ترجمه: انس گفت: رسول خدا صلی الله علیه وسلم در یک ساعت از شبانه روز بین یازده زن خویش می گشت! به انس گفتم: آیا او نیروی این کار را داشت؟ پاسخ داد: ما چنین می گفتیم که به او نیروی سی مرد داده شده است!

  صحیح البخاری  ج1 ص71

و در جای دیگر القاء آیات قرانی توسط شیطان به پیامبر اکر صلی الله علیه و اله نسبت می دهد که واقعا باعث تاسف است، زیرا چطور ممکن است خدایی که سخن از عصمت و مصونیت پیامبر خویش می کند و او را هدایتگر مردم معرفی می کند، نمی تواند او را القاء شیطان حفظ بکند؟ آیا وجود این روایات دال بر خلف وعده توسط خداوند نمی کند؟

وَقَالَ ابْنُ عَبَّاس ( فِی أُمْنِیَّتِهِ ) إِذَا حَدَّثَ أَلْقَى الشَّیْطَانُ، فِی حَدِیثِهِ، فَیُبْطِلُ اللَّهُ مَا یُلْقِی الشَّیْطَانُ وَیُحْکِمُ آیَاتِهِ. وَیُقَالُ أُمْنِیَّتُهُ قِرَاءَتُهُ ( إِلاَّ أَمَانِیَّ ) یَقْرَءُونَ وَلاَ یَکْتُبُونَ

ترجمه: بخاری در تفسیر سوره حج از ابن عباس در مورد کلمه " در آرزوی او ( رسول خدا)" روایت کرده است که:  وقتی که سخنی می گفت شیطان خود را در کلام او می انداخت اما خداوند آن چه را شیطان انداخته بود باطل می نمود و آیات خود را ثابت می ساخت.

صحیح البخاری ج3 ص160

ابن حجر عسقلانی در شرح خود بر صحیح بخاری می نویسد:

جری علی لسانه حین اصابه سنةٌ و هو لایشعر و قیل: إن الشیطان ألجأه الی أن قال بغیر اختیاره

ترجمه: بر زبانش جاری شد در حالی که به ایشان فراموشی دست داده بود و نمی فهمید و گفته شده است که شیطان او را وادار کرد که بی اختیار سخن گوید.

  فتح الباری  ج8 ص294

چگونه ممکن است کسی با مطالعه این موارد بسیار اندکی که ما بیان کردیم، پی به بطلان و فساد مذهب اهل سنت و وهابیت نکند؟

و آیا بهتر نیست که در مورد انتخاب دین و مذهب، تعصب های کورکورانه را کنار بگذاریم و با دلیل و برهان انتخاب بکنیم؟

آیا مذهبی که خود را مذهب حقه می داند، اینگونه باید به افضل و اعلم تمام خلائق توهین و تهمت ناروا بزند؟